Όταν ξεκίνησε πριν από περίπου 17 χρόνια να ασχολείται µε την αγροτική παραγωγή, η Δήµητρα Τσακίρη, βρέθηκε αντιµέτωπη µε δυσπιστία και επιφύλαξη.
Εκείνη όµως ήταν αποφασισµένη να κάνει αυτό που είχε σχεδιάσει. Αποφοίτησε από την σχολή Γεωπόνων – Τεχνολόγων στο Μεσολόγγι και επέστρεψε στο χωριό της, το Κιβέρι Αργολίδας. Εκεί έστησε µε τον καιρό 140 στρέµµατα πιστοποιηµένων βιολογικών καλλιεργειών, δηµιουργώντας την εταιρεία Γης Έργα, παρακούοντας την εφηβική της θέληση να γίνει φωτογράφος.
«Επιθυµία µου ήταν να ασχοληθώ µε τη γη και µόνο µε βιολογικά προϊόντα, διότι είχα αρκετές αλλεργίες. Eπίσης ήθελα να µπορεί ο ανιψιός µου να κάνει βόλτα και να παίζει στο αγρόκτηµα άφοβα. Ξεκίνησα σταδιακά, πιστοποιώντας µία µικρή έκταση γης. Αρχικά είχα µεγάλη κόντρα µε τον πατέρα µου, ο οποίος ήταν προϊστάµενος στον ΟΤΕ, ενώ ο αδελφός µου δηµιούργησε το δικό του βενζινάδικο, το πρώτο στο χωριό», αφηγείται η Δήµητρα.
Η οικογένειά της είχε ιδιόκτητα χωράφια, καθώς ο παππούς της ήταν αγρότης. Μάλιστα η µητέρα της συνήθιζε να παρακινεί τον πατέρα της, να την αφήσει να κάνει αυτό που θέλει στο ξεκίνηµα, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ας κάνει αυτό που θέλει, ούτως ή άλλως από τη στιγµή που η γη είναι δική µας το ρίσκο είναι µικρό».
Η πρώτη πειραµατική καλλιέργεια
Το πρώτο της πιστοποιητικό βιολογικής καλλιέργειας ήταν για µόλις µισό στρέµµα γης αγγούρι και ντοµάτα. «Έφτιαξα ένα µικρό θερµοκήπιο και ξεκίνησα να κάνω τις δοκιµές µου. Όταν ξεκίνησα το 2004, δεν υπήρχε ελληνική βιβλιογραφία για τα βιολογικά προϊόντα, οπότε πήγαινα ψάχνοντας».
Δημιουργία οικοτεχνίας για αποξηραμένα φρούτα, ζυμαρικά και τσιπς λαχανικών
Στην προγονική περιουσία που κληρονόµησε η ∆ήµητρα περιλαµβάνονταν αρκετά δέντρα όπως βερικοκιές και ελιές, τα οποία στη συνέχεια η ίδια αξιοποίησε στις βιολογικές της καλλιέργειες. «Σταδιακά άρχισα να αναζητώ έναν τρόπο για να διαθέτω τα προϊόντα µου στην αγορά. Τα πρώτα µου αγαθά διατέθηκαν σε ένα κατάστηµα βιολογικών τροφίµων στο Άργος, ο ιδιοκτήτης του οποίου ανέλαβε να απορροφά τη σοδειά µου και να την διαθέτει στην Αθήνα. Κάποια στιγµή µου ζήτησε να τον ακολουθήσω στην Αθήνα για να κάνουµε µαζί τις παραδόσεις. Και διαπίστωσα ότι αγόραζε το µαρούλι για 50 λεπτά και το πουλούσε για 1,20 ευρώ. Εκείνη τη στιγµή ήταν σαν να άνοιξε το µυαλό µου και αποφάσισα να διαθέτω µόνη µου την παραγωγή που έβγαζα. Έτσι, ξεκίνησα να πουλάω τα πράγµατά µου στη βιολογική αγορά της Ηλιούπολης».
