Είναι οι τελευταίες στιγμές…
Με την αγωνία και τη συγκίνηση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του…
Με την υπερηφάνεια στα μάτια της μητέρας, τον θαυμασμό της αγαπημένης του συζύγου και την αισιοδοξία των συνεργατών του.
Είναι η ώρα που ο Κωνσταντίνος πρέπει να βγει στον κόσμο. Τα τελευταία καρέ πριν πέσει στις αγκαλιές των ανθρώπων που τον πιστεύουν, που ελπίζουν, που τον γνωρίζουν αλλά και αυτών που συγκεντρώθηκαν για να τον μάθουν, να τον ακούσουν, να τον στηρίξουν.
Ούτε καν ο ίδιος έχει συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει έξω από το εκλογικό κέντρο. Πόσες εκατοντάδες άνθρωποι που πίστεψαν στο όραμά του έχουν συγκεντρωθεί για να τον υποδεχθούν.
Ακούει μόνο τις φωνές, τα συνθήματα, βλέπει τις σημαίες να κυματίζουν, νιώθει τον παλμό και αισθάνεται συγκινημένος. Έκανε σκοπό ζωής την προσφορά και ήρθε η ώρα ο κόσμος να του την ανταποδώσει, έμαθε να ακούει και τώρα πήγαν να τον ακούσουν.
Μέσα στο εκλογικό κέντρο βρίσκονται τα αγαπημένα του πρόσωπα και ο ίδιος προσπαθεί να διαχειριστεί όλο αυτό που τον περιμένει έξω. Στέκεται αρκετή ώρα αμίλητος, γυρίζει γύρω από τον εαυτό του και προσπαθεί να διατηρήσει την ψυχραιμία του.
Η ώρα περνά και ο κόσμος τον περιμένει, παίρνει μια βαθιά ανάσα, κάνει το σταυρό του, φιλάει τη σύζυγό του και τα παιδιά του, αγκαλιάζει τη μάνα του και κάνει τη μεγάλη έξοδο.
Οι κάμερες πλέον γράφουν, τα φώτα είναι στραμμένα πάνω του, η πόλη τον υποδέχεται…
Ο τρυφερός πατέρας, ο καλός γιος, ο ευγενικός σύζυγος Κωνσταντίνος περνάει την πόρτα και γίνεται ο δυναμικός Μάκαρης που ξέρει ο κόσμος, ο οραματιστής, ο πρωτοπόρος, ο αυριανός δήμαρχος.
Η συνέχεια είναι γνωστή…
Η μεγαλύτερη προεκλογική συγκέντρωση, η ξεκάθαρη εντολή του κόσμου και η υπόσχεση ότι το Ναύπλιο θα αποκτήσει ξανά τη χαμένη του αίγλη και αρχοντιά.
Ο Κωνσταντίνος Μάκαρης είναι ο νικητής!
