Υπάρχουν ακόμα Άνθρωποι!
Όταν πέθανε ο αδελφός της, αποφάσισε να πουλήσει το διαμέρισμά της και να δωρίσει το ασθενοφόρο στη μνήμη του.
«Ο τόπος μας, η χώρα μας, έχει ανάγκη από πρότυπα με ήθος και αξίες, από ανθρώπους σαν την κυρία Σοφία, τη δασκάλα από τη Μ. Βρύση Κιλκίς». Ήταν τα λόγια του υπουργού Δικαιοσύνης, Γιώργου Φλωρίδη, και το ευχαριστώ της τοπικής κοινωνίας απέναντι στη γενναιοδωρία της συνταξιούχου δασκάλας, που πρόσφερε την περιουσία της στο νοσοκομείο Κιλκίς και στο χωριό της.
Η κα Σοφία Προκοπίδου από τη Μεγάλη Βρύση Κιλκίς, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς να αναζητά το χειροκρότημα και τη δημοσιότητα, έκανε αυτό που ήθελε η προσφυγική της ψυχή: πρόσφερε την περιουσία της για το καλό του τόπου της, της πατρίδας!
Γι’ αυτό και ο Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών ν. Κιλκίς την τίμησε, με τον πρόεδρό του, Κώστα Παπανικολάου, να την αγκαλιάζει με σεβασμό για όλα όσα έχει προσφέρει.
Πόντιοι πρόσφυγες από τον Καύκασο οι γονείς της, δημιούργησαν μια όμορφη οικογένεια στη Μεγάλη Βρύση Κιλκίς με τέσσερα παιδιά. Στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια η Σοφία μπόρεσε να σπουδάσει δασκάλα. «Στάθηκα ποιο τυχερή από τις δυο αδερφές μου, Παρθενόπη και Ελισάβετ», θα πει. Ο μικρός της οικογένειας, ο Κλεισθένης, που τον υπεραγαπούσαν οι τρεις αδερφές, έγινε δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη.
Η κα Σοφία, δασκάλα στα χωριά του Κιλκίς, στα δύσκολα εκείνα χρόνια, αναγκάστηκε να φύγει για τη Βέροια και ύστερα για τη Θεσσαλονίκη, όπου και εγκαταστάθηκε αγοράζοντας ένα διαμέρισμα με το δάνειο που μπόρεσε να πάρει.
Η οικογένεια, όμως, είχε την ατυχία να βιώσει τον πρόωρο θάνατο του Κλεισθένη. Η κα Σοφία, που είχε πια συνταξιοδοτηθεί, ήθελε στη μνήμη του να κάνει μια μεγάλη προσφορά.
«Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πουλήσω το διαμέρισμα και να μπορέσω να προσφέρω ένα πλήρως εξοπλισμένο ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο του Κιλκίς», λέει η κα Σοφία. «Ο αδερφός μου υπεραγαπούσε το Κιλκίς και θέλησα τον τόπο αυτό να βοηθήσω. Προσπαθώ ό,τι μπορώ να κάνω. Και από το υστέρημά του ο καθένας μπορεί να δώσει κάτι. Αρκεί να θέλουμε να βοηθήσουμε τον τόπο μας, την πατρίδα μας».