Ακολουθώντας το κεντρικό δρόμο που οδηγεί σε αυτή την χερσόνησο της Πελοποννήσου, τίποτα δεν σε προετοιμάζει γι’ αυτό που θα συναντήσεις.
Κάπως έτσι συνέβη και με εμένα καθώς με την φόρα του ταξιδιώτη, σχεδόν εισέβαλα στο λιμάνι της. Εκεί θα βρείτε την γωνιά σας σε ένα από τα πολλά μαγαζιά, θα πάρετε τις ανάσες σας και θ’ αφουγκραστείτε τους ήχους της θάλασσας και το τρίξιμο των κάβων.
«Ερμιόνη δ’ εστίν ουκ των ασήμων πόλεων», έγραφε πριν από αιώνες ο ιστορικός Στράβωνας για την πόλη που πήρε μέρος στον Τρωικό πόλεμο, γνώρισε μεγάλο πλούτο τον 5ο αιώνα και πολέμησε τους Τούρκους. Εύκολα θα αντιληφθείτε ότι δεν βρίσκεστε στις κοσμικές Σπέτσες ή στην κοσμοπολίτική Ύδρα. Αυτή η γωνιά του Αργοσαρωνικού έμεινε χρόνια στη σκιά τους και σύντομα θα συνειδητοποιήσετε ότι μάλλον δεν ήταν ότι καλύτερο που δεν την ξέρατε. Κοιτάω «χαζεύοντας» γύρω μου.
Ευγενικά πρόσωπα, χαμόγελα και τα κεράσματα πάνε και έρχονται. Κάποιος μιλάει στο κινητό και το αυτί πιάνει μια κουβέντα από το διπλανό τραπέζι. «Αποκάλυψη, φίλε! Ποιος το περίμενε ότι η Ερμιόνη έχει τόσα πολλά να πει;». Έτσι κάπως η περιέργεια νικάει τη κούραση του ταξιδιού και σηκώνομαι. Αρχίζω το ψάξιμο κάνοντας μια βόλτα που προτείνω να κάνετε κι εσείς. Αφήνοντας το λιμάνι θα ανηφορίσετε στο Κρόθι για να δείτε την κωμόπολη να ξαπλώνει νωχελικά στον λόφο, να απλώνεται στη χερσόνησο και να καταλήγει σε ένα καταπράσινο δάσος. Αυτή η εικόνα της Ερμιόνης θα σας βάλει λίγο στο κλίμα.
Επιστρέφοντας μπορείτε να χαθείτε μέσα στα στενά της, να ψάξετε τα καπετανόσπιτα, να κοιτάξετε μέσα στις αυλές που συχνά τις πνίγουν οι μπουκαμβίλιες και όταν χορτάσετε την νησιώτική αύρα της, τότε θα είναι η ώρα να γυρίσετε την περιοχή που την περιβάλλει. Που να πρωτοπάτε όμως;
Στο Μπίστι; Στο Μοναστήρι; Στις παραλίες; Ευτυχώς πιθανόν θα έχετε ακόμα λίγες μέρες μπροστά σας και γυρνώντας στα «νησιώτικα» Μανδράκια για καφέ ελληνικό και γλυκό του κουταλιού και πιάνοντας κουβέντα με τους ντόπιους, θα συνειδητοποιείστε ότι καμιά φορά η πολυδιαφημισμένη «αυθεντικότητα» κρύβεται στα μικρά πράγματα.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ
Τα Μανδράκια
Η συνοικία πήρε την ονομασία της από τις μικρές προβλήτες (μανδράκια) που έφτιαχναν οι ψαράδες της εποχής για να δένουν τις βάρκες τους. Κάθε ένας μάλιστα είχε το δικό του μανδράκι στη μικρή αυτή μαρίνα που ήταν και το πρώτο λιμάνι της «σύγχρονης» Ερμιόνης. Σήμερα οι βάρκες έχουν παραχωρήσει κάποιες από τις θέσεις τους στα κότερα αλλά τα Μανδράκια παραμένουν το γραφικότερο κομμάτι της πόλης. Είναι δημοφιλή για τις ταβέρνες και τα μπαράκια τους ενώ μια περατζάδα στο παραλιακό δρόμο είναι ο καλύτερος τρόπος για να δεις κόσμο και για να σε δει κόσμος.
Για μια γεύση από την Ερμιόνη των καπετανόσπιτων και των στενών σοκακιών που προστάτευαν κάποτε από τους πειρατές, ανηφορίστε από τα Μανδράκια με προορισμό το καινούργιο λιμάνι. Εδώ οι μαχαλάδες και οι οδοί δεν έχουν πάντα όνομα. Ακολουθώντας τις πινακίδες «Προς Λαογραφικό Μουσείο» θα βρείτε τον προσανατολισμό σας αλλά είναι πολύ πιο ενδιαφέρον να «χαθείς» μέσα στα σοκάκια, να χαζολογήσεις και να ξεχαστείς. Έτσι και αλλιώς οι αποστάσεις είναι μικρές και σχεδόν όλοι οι δρόμοι καταλήγουν στη θάλασσα.
Το Μπίστι
Είναι η πευκόφυτη προέκταση της χερσονήσου της Ερμιόνης. Για να την περπατήσει κάποιος περιμετρικά, θα χρειαστεί περίπου 40 λεπτά. Σαράντα λεπτά «βουτιά» στην ιστορία μέσα σε έναν υπαίθριο αρχαιολογικό χώρο όπου το Δωδεκάθεο και η χριστιανική θρησκεία δένονται σφιχτά. Την είσοδο από τη μεριά του λιμανιού φυλάει ο Αι Νικόλας, την έξοδο στα Μανδράκια εποπτεύει ο Άγιος Γιάννης, ενώ στο κεντρικό και πλατύ ψήλωμα του Μπιστίου σώζονται τα πέτρινα θεμέλια της βάσης του ναού της Αθηνάς και του Ποσειδώνα. Πίσω στο 20μ.Χ. ο Παυσανίας περιγράφει με θαυμασμό τους πλούσιους ναούς, τους μουσικούς και κολυμβητικούς αγώνες.
Συνεχίζοντας τη βόλτα στο λόφο του Μπιστίου κάτω από τη σκιά που δημιουργούν τα πεύκα, η φαντασία ταξιδεύει πίσω στα χρόνια των πειρατών που τα κυκλώπεια τείχη, ορατά σήμερα κυρίως από τη μεριά του λιμανιού, απέκρουαν τις επιθέσεις τους. Ταξιδεύει και στα αρχαία πορφυρεία όπου οι τεχνίτες αφαιρούσαν από το πολύτιμο όστρακο τη χρωστική ουσία που προοριζόταν για τους πορφυρούς χιτώνες των αυτοκρατόρων. «Πώς λέμε Gucci; Τόσο διάσημα και τόσο ακριβά ήταν τα βαμμένα με την ερμιονίτικη πορφύρα ρούχα», εξηγεί ο κ. Γιώργος. Τα αποθέματα δε του οστράκου, τα μεγαλύτερα της Μεσογείου, χρησιμοποιήθηκαν για συνδέσεις στα τείχη. Με λίγη τύχη ίσως συναντήσετε ψαρά που δολώνει με πορφύρα, θα τον καταλάβετε καθώς τα χέρια του δε θα έχουν «γλιτώσει» από τη χρωστική του όστρακου.
Το Κρόθι
Το ύψωμα βρίσκεται απέναντι από την Ερμιόνη και εκεί οδηγεί ο δρόμος αμέσως μετά τα σχολεία, στη βόρεια μεριά του λιμανιού.
«Κρόθι» στα αρβανίτικα σημαίνει «εκεί που βγαίνει το γλυκό νερό» και σε παλαιότερες εποχές ήταν το μέρος που οι γυναίκες έπλεναν τα ρούχα. Στην εποχή των πλυντηρίων όμως το Κρόθι είναι ο καλύτερος τρόπος για να δει κάποιος την Ερμιόνη από ψηλά. Εκεί βρίσκεται και η εκκλησία του Άγιου Γεράσιμου και μόνο τυχαίο δεν είναι, ότι από το 2000 που λειτουργεί οι περισσότεροι γάμοι και βαφτίσεις τελούνται εδώ, με πανοραμική θέα της πόλης και του λιμανιού. Λίγο πιο ψηλά και η δεύτερη στάση γίνεται στον παλιό μύλο που σήμερα λειτουργεί ως καφέ. Το καλύτερο μπαλκόνι της Ερμιόνης καθώς από εδώ θα θαυμάσετε την απόλυτη θέα Οι περισσότεροι άλλωστε που επισκέπτονται την πόλη ανεβαίνουν στο Κρόθι παραπάνω από μια φορά.
Τη Μονή των Αγίων Αναργύρων
«Δεν αρκεί η ιαματική ιδιότητα του νερού εάν δεν υπάρχει πίστη», λέει μια από τις 5 μοναχές της Μονής. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, από όλη την Ελλάδα προσέρχονται εδώ, 1 χλμ. από τον δρόμο που οδηγεί νότια προς τον Άγιο Αιμιλιανό, αναζητώντας στο θειούχο νερό που αναβλύζει. Η ίδρυση της Μονής των Αγίων Αναργύρων τοποθετείται μεταξύ του 11ου και του 14ου αιώνα αρχικά ως «ανδρώα Μονή» με περιουσία και σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια των επαναστατικών χρόνων. Το 1946 όμως μετατρέπεται σε γυναικεία, ανακαινίζεται εκ θεμελίων και ως γυναικείο μοναστήρι συνεχίζει την πορεία της έως σήμερα.
Ο κύριος ναός είναι τρισυπόστατος. Το αριστερό και αρχαιότερο κλίτος, είναι αφιερωμένο στους Αγίους Αναργύρους, το κεντρικό τιμάται στο όνομα της Κυρίας Θεοτόκου και το δεξιό στη γέννηση του Τίμιου Προδρόμου.
Σημαντικές είναι οι τοιχογραφίες που κοσμούν τα τρία κλίτη του Καθολικού, ανάγονται στον 16ο και 17ο αιώνα και είναι έργο Κρητικής Σχολής. Ιδιαίτερης αξίας είναι και το ξυλόγλυπτο, επιχρυσωμένο τέμπλο που φιλοξενεί τις Βυζαντινές εικόνες της Αγίας Τριάδας και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Πλούσιος είναι και ο θησαυρός που βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Μονής με γύρω στους 1.500 τόμους σπάνιων θεολογικών, φιλολογικών, ιστορικών και άλλων εκδόσεων.
.JPG)
Το Λαογραφικό Μουσείο
Στεγάζεται σε αναπαλαιωμένο αρχοντικό (δίπλα στην εκκλησία των Ταξιαρχών). Εδώ ξεκίνησαν οι εργασίες της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης το 1827, οι οποίες ολοκληρώθηκαν τελικά στην Τροιζήνα. Θα δείτε σημαντική βιβλιοθήκη, προσωπογραφίες, όπλα και αντικείμενα από την εποχή της Επανάστασης του 1821, επίσης και ζωγραφικά έργα της Ανθούλας Λαζαρίδου.
.JPG)
Τον Άγιο Αιμιλιανό
Πολλοί αποκαλούν την περιοχή «Ριβιέρα της Ελλάδας». Αν και ανήκει στο δήμο Κρανιδίου εύκολα μπορείτε να φθάσετε εδώ και να θαυμάσετε μία από τις όμορφες γειτονιές της χώρας με τα πολυτελή σπίτια να κρύβονται επιμελώς πίσω από πυκνή βλάστηση. Το ξωκλήσι του Άγιου Αιμιλιανού ουσιαστικά είναι ένας εξώστης πάνω από την θάλασσα.
ΠΑΡΑΛΙΕΣ
Μικροί κόλποι, αμμουδιές, «γωνιές» με βράχια και πεύκα που δημιουργούν προσωπικά καταφύγια, είναι μερικά από τα βασικά συστατικά στον χάρτη της Ερμιονίδας. Μπορεί η φήμη τους να μην προηγείται και οι αμμουδιές να μη φτάνουν μέχρι εκεί που βλέπει το μάτι, είναι όμως παραλίες για ξεκούραση, για χαλάρωση και όπως λένε και οι ντόπιοι «για να απολαύσεις το καλύτερο φως στην Ελλάδα»! Κάποιες από αυτές είναι: Μπανιέρα 1 και 2 στο Μπίστι. Κουβέρτα, Όρμος Κρανιδίου, Δάρδιζα, Πηγάδια, Μικρό και Μεγάλο Σεντόνι και φυσικά το Πόρτο Ύδρα.
