Είμαστε η νέα γενιά, αυτή που σπουδάζει σε πανεπιστήμιο με κατακερματισμένα κτίρια, ελλιπές προσωπικό, χωρίς αξιοπρεπή παροχή σε σίτιση και καθόλου στέγαση.
Είμαστε για την πόλη «ένα έξτρα εισόδημα», καθώς πληρώνουμε πανάκριβα τη διαμονή μας στα σπίτια που μας νοικιάζουν οι ντόπιοι, ενώ καταναλώνουμε στην πόλη μεγάλο μέρος του μισθού των οικογενειών που μας συντηρούν.
Και όλο αυτό για να σπουδάζουμε σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο, να κινδυνεύουμε και να φοβόμαστε να συμβιώνουμε στον ίδιο χώρο με καθηγητή που μας έχει κατ’ εξακολούθηση παραβιάσει, και να τρέμουμε στην ιδέα ότι ο άνθρωπος αυτός θα συνεχίσει να εργάζεται στο χώρο της εκπαίδευσης, είτε στο δικό μας πανεπιστήμιο, είτε αλλού.
Εξοργιζόμαστε στη σκέψη ότι μετά από τόσες διαδικασίες, η δικαιοσύνη του κλείνει το μάτι και μας αφήνει ανυπεράσπιστα.
Ζούμε σε μια πόλη με τόσα περιβαλλοντικά προβλήματα, ενώ ταυτόχρονα για χρόνια ανεχόμαστε να αγοράζουμε εμφιαλωμένα νερά καθώς δεν υπάρχει δίκτυο με πόσιμο.
Μια πόλη διαφημισμένη με τόσο τουρισμό, δηλαδή με τόσο χρήμα να διαχειριστεί, δεν έχει νερό να πίνεται! Ζούμε σε μια πόλη, μια από τις τέσσερις στη χώρα με πανεπιστημιακό τμήμα θεατρικών σπουδών, όπου δεν υπάρχει ένα θέατρο! Έχουμε καταλάβει πως τίποτα και κανένα έξοδο δεν γίνεται για ασφαλείς συνθήκες ζωής, τα κέρδη μπαίνουν πάνω από τη ζωή μας, την ποιότητα, την υγεία μας, την ασφάλειά μας.
Ανήκουμε ταξικά, στη γενιά που μπαίνει και θα συνεχίσει να μπαίνει στα υποβαθμισμένα, ιδιωτικοποιημένα πλήρως ή μερικώς μέσα συγκοινωνίας, τρένα και λεωφορεία, στο όλο και πιο υποβαθμισμένο σύστημα υγείας, σε νοσοκομεία που αφήνονται να καταρρεύσουν ώστε να ιδιωτικοποιηθούν.
Το ηλεκτρικό ρεύμα και σε λίγο και το νερό, με νόμο που κατατίθεται αυτές τις μέρες, δεν θα είναι δημόσια αγαθά, ενώ στην αγορά εργασίας μπαίνουμε με όλο και λιγότερα δικαιώματα.
Πάνω στα σώματά μας, δοκιμάζονται όλοι οι τρόποι αστυνομικής καταστολής και βίας, όταν διαδηλώνουμε για να διαμαρτυρηθούμε.
Θα κάνουμε οικογένειες, που τα νέα παιδιά θα πηγαίνουν σε σχολεία απαξιωμένα, χωρίς όραμα και παιδαγωγικές ελευθερίες, που θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους και θα ζητιανεύουν επιχορηγήσεις από ιδιωτικές εταιρίες.
Θα συνεχίσουμε να θρηνούμε συνανθρώπους μας στα σύνορα, για να εξυπηρετούμε το όραμα της Ευρώπης-φρούριο.
Αρνούμαστε να κρυφτούμε πίσω από τα ατομικά μας προβλήματα, να γκρινιάζουμε, αλλά να μην κουνιόμαστε. Θεωρούμε πως τα προβλήματα είναι συλλογικά, κοινωνικά, πολιτικά. Και τέτοιους αγώνες οφείλουν να έχουν, συλλογικούς. Θέλουμε να δράσουμε μαζί. Να χτίσουμε γέφυρες αλληλεγγύης, συνδιαμόρφωσης, αγώνα.
Δε μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα των εκλογών και δεν τρέφουμε αυταπάτες για καμία εκλογική ανατροπή. Ο αγώνας είναι στο δρόμο και όχι στις κάλπες. Παλεύουμε για την ανατροπή του συστήματος που μας αφήνει στην ανασφάλεια, την αβεβαιότητα και το φόβο.
Αρνούμαστε να σκύψουμε το κεφάλι.
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ
ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΦΟΙΤΗΤΡΙΩΝ/ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΝΑΥΠΛΙΟΥ
.
