ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

Οι «πιστοί» του Μητσάρα… (Ανέκδοτο)

Ένας ιερέας πεθαίνει και βρίσκεται στην είσοδο του Παραδείσου. Μπροστά του στην σειρά, βρίσκεται ένας τύπος με μαύρο γυαλί, τζιν παντελόνι, φανταχτερό πουκάμισο και μυστήριο ύφος…

Έρχεται ο άγιος Πέτρος και ρωτάει τον πρώτο:

– Ποιός είσαι, τέκνο μου εσύ;

– Ο Μητσάρας είμαι, να’ουμ. 40 χρόνια ταξί, πρώτος στην πιάτσα Βαρδάρη-Λαχαναγορά, βασικά.

– Έλα, τέκνο μου, λέει ο άγιος Πέτρος. Πάρε αυτή τη μεταξωτή ρόμπα με τα χρυσά σειρήτια και έλα στο βασίλειο των Ουρανών…

Ο Μήτσος περνάει λοιπόν στον Παράδεισο και έρχεται η σειρά του ιερέα.

– Ποιός είσαι, τέκνο μου εσύ;

– Είμαι ο πατήρ Ιωσήφ Αγγελίδης, 40 χρόνια στην ενορία της Ιεράς Μητροπόλεως Άνω Παναγιάς.

– Πάρε τέκνον μου, λέει ο άγιος Πέτρος, αυτή τη βαμβακερή ρόμπα και προχώρησε κι εσύ στο Βασίλειο των Ουρανών.

– Μα γιατί, απορεί ο ιερωμένος. Γιατί μετάξια και χρυσάφια στον ταξιτζή και σε μένα ένα απλό βαμβακερό;

– Κοίταξε τέκνον μου, του λέει ο άγιος Πέτρος. Σε μας εδώ, μετράει το αποτέλεσμα. Με τον Μήτσο αποκτήσαμε περισσότερους πιστούς από ό,τι με σένα πάτερ μου!

-Μα πως έγινε  αυτό Αγιε Πέτρο μου;

-Είναι απλό , όταν οδηγούσε ο Μήτσος … όλοι οι επιβάτες του, πιστεύανε δεν πιστεύανε,  έκαναν απαραιτήτως την προσευχή τους! Μετά, και αφού την γλιτώνανε,πώς να μην πιστέψουνε;

Διαβάστε ακόμα στο Argolida Planet:

#Top News

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

#Αυτά που... παίζουν!